Monday, 24 February 2014

കവിത                                           വി.കെ.കാഞ്ചന                            
                   പി.ഡി.ടീച്ചര്‍          
യു.പി.എസ്.കലയ്‌ക്കോട്  

വഴിയമ്പലം

'അമ്മേ മഹാമായേ ദേവീയെന്റെ
മക്കളെക്കാത്തു നീ രക്ഷിക്കണേ'
കണ്ണടച്ചഞ്ജലീബദ്ധയായി
ഉള്ളുരുകിയമ്മ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.


മുന്നിലും പിന്നിലും നാലുചുറ്റും
ആളുകളാര്‍ത്തു തിരക്കുകൂട്ടി
ദേവിതന്‍ മന്ത്രം ഉരുക്കഴിച്ച്
സാഫല്യം നേടി മനം കുളിര്‍ത്തു.


മെല്ലെത്തിരിഞ്ഞമ്മ പിന്നില്‍ നോക്കി
പുത്രനും ഭാര്യയും കുഞ്ഞുമെന്തേ
കണ്ടില്ല, കണ്ടില്ല കുഞ്ഞിനേയും.


വീണ്ടും സ്‌തുതികളില്‍ മുങ്ങിനീന്തി
മാത്രകളെത്ര കൊഴിഞ്ഞു വീണു
രാവു വളര്‍ന്നേറെച്ചെന്നതൊന്നും
ദീപാലങ്കാരങ്ങള്‍ ചൊല്ലിയില്ല.


ചുറ്റമ്പലം ചുറ്റിയമ്മനോക്കി
പുത്രനെക്കണ്ടില്ലിതെങ്ങു പോയി?
കണ്ടാലറിയുന്നോരാരുമില്ല
'ആരോടു ചോദിക്കാ'നമ്മ തേങ്ങി.
സംഭ്രമം തിരതല്ലിയാര്‍ത്തലച്ചു
തേടിനടന്നു തളര്‍ന്നുവീണു
എങ്ങുപോയെന്‍ മകന്‍ പൊന്‍മകനേ...
ഉള്ളം കലങ്ങിക്കരഞ്ഞുപോയി.


ആഡംബരവീടു വച്ചു മക്കള്‍
പത്രാസു കാണിക്കാന്‍ കാറു വാങ്ങി
പാഴ്‌വസ്‌തുവാണു താനെന്നകാര്യം
പാവമാമമ്മയറിഞ്ഞതില്ല.


നാളുകളെത്ര കഴിഞ്ഞു പോയി
നാമജപങ്ങളും നെഞ്ചിലേറ്റി
ഓരോ മുഖവും തിരഞ്ഞിടുന്നു
മക്കളിതേവരെ വന്നില്ലല്ലോ
എന്റെ മക്കളിതേവരെ വന്നില്ലല്ലോ.


അച്ഛനമ്മമാര്‍ക്ക് അളവറ്റ സ്‌നേഹം സ്‌നേഹമായി നല്‍കുന്ന ഓരോ മക്കള്‍ക്കും ഈ കവിത സമര്‍പ്പിക്കുന്നു.

No comments:

Post a Comment